Weer naar Windhoek

Om kwart voor 6 op, ik schrik er niet meer van terug. En dan gelijk in actie. Mijn loop naar de waterhole vroeg in de morgen, gisteren, in alle stilte. Het zitten kijken, in alle stilte, en ik merkte hoe fijn ik die rust vind. Vooral in de morgen. Even met mezelf. Ik realiseerde me dat ik ontzettend lang ‘s ochtends gelijk in de drukte zat: thuis bij m’n ouders, daarna in Amsterdam woonde ik bijna direct samen en al gauw kwamen de kinderen. Toen de kinderen ouder waren woonde de theatergroep bij mij. En ga maar door. Maar de laatste jaren woon ik alleen en is er niet meer zeer regelmatig iemand om me heen. Ik heb echt geleerd te genieten van het alleen-zijn, dus dan is het best wel heftig om zo kamperend gelijk in de vroege ochtend met drukte te maken te hebben. 

Vandaag eerst half uurtje in de truck tot we het veerooster over waren (toch is er íémand geweest die op het idee van zo’n rooster kwam) en daarna op de fiets. Een hele lange rechte weg. Een enkel heuveltje. Ik reed alleen, vond dat heerlijk. Lekker helemaal alleen.

De laatste 250 km weer in de truck. Naar Windhoek. Er moesten boodschappen gedaan worden voor de volgende 3 dagen fietsen en slapen in de middle of nowhere. Eten en water voor 24 mensen. 

Heerlijk hotel. Geweldige douche. En mijn kamer heeft een balkonnetje. Heb gisteren dus lekker op mijn balkonnetje gezeten voordat we gingen eten. Vanmorgen om 5.22uur wakker. Van avondmens werd ik ochtendmens en nu lijk ik wel nachtmens. Ik ben heel benieuwd wat de komende dagen gaan brengen. We fietsen van Windhoek naar de kust, Swakopmund.