De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest

Creuzburg - Heringen 47 km,30 juli

Heringen - Breitungen 49 km 31 jul

Breitungen - Themar 56 km 1 aug

Themar - Coburg 51 km 2 aug

Coburg - Lichtenfels 28 km 3 aug

We hadden besloten om vrijdagnacht een keer in een hotel te slapen en we zouden dan in Coburg zijn. Hotel geboekt en om drie uur betrokken we onze sobere, maar verder prima, hotelkamer in Coburg.

Konden we zomaar een stadje bezoeken en bier drinken zonder ons zorgen te hoeven maken over de voorspelde regen of over plassen in de nacht en een klere end naar de wc’s lopen en de tent uit moeten kruipen. We dronken bier op een terras en toen begon het ontiegelijk te hozen. Tijdens het zoeken naar een restaurant werden we goed nat. Het bleek best nog lastig: veel restaurants waren volgeboekt. Uiteindelijk vonden we een tapa’s restaurant. Echt lekkere tapa’s en ook hier lekker bier. We hielden nauwlettend de weersvoorspelling in de gaten, er veranderde niet veel: de volgende dag, zaterdag, zou het regenen. En daarna ook.

En vanmorgen was het dus  ‘de volgende dag’. We gingen om 8 uur ontbijten en Anita vroeg me hoe ik tegen de komende dagen aankeek. ‘Me niet gek laten maken en doorfietsen. Eerst zien, dan geloven’ ‘En jij?’ ‘Is er een station hier?’ ‘Uh..ja’ ‘Dan wil ik misschien wel naar huis’ Ik schrok me echt rot. Dat had ik totaal niet verwacht. Mijn eerste reactie was: maar ik ga door, dan maar alleen.

We fietsten weg om 10 uur. Toch wel. Het was droog, vooralsnog. We zouden proberen in Lichtefels, 25 km verder, een nieuw gasflesje te kopen. 

De fietstocht naar Lichtefels legden we grotendeels in de stortregen af. Ik probeerde voor mezelf een en ander op een rijtje te zetten. Voelde me wel ellendig, maar vond tegelijkertijd dat iedereen het recht had op zijn of haar eigen manier tegen dingen aan te kijken. Mijn eerste gedachte was dus doorgaan. De tweede was mee teruggaan. De derde was gedeeltelijk mee teruggaan en zo gauw het wat droger was uitstappen en verder fietsen. Het vierde was tot Nederland mee terug te treinen en dan Nederland rond te fietsen en eventueel bij vrienden te slapen. Maar als ik alleen verder zou gaan (hier of in Nederland) zou ik geen gasflesje meer nodig hebben, dus dat hoefden we niet te kopen. Vlak voor Lichtenfels stopte de regen en de zon ging zelfs schijnen. We gingen een terrasje op en tijdens het drinken van heerlijke koffie praatten we de ‘terugga- of doorga opties’ door.

Het werd toch wel duidelijk en we spraken af: we gaan het per dag bekijken, geen angst voor morgen! Vandaag zouden we, nu het nog droog was, naar de camping in Lichtenfels gaan. Daar zijn we nu en hier nu nog geen drupje regen gehad. Morgen fietsen we verder.

Toen we dus al om half 2 op de camping aankwamen werden we verwelkomd door An en Hans. Hans ontmoetten we eerder, op dezelfde camping als we Joep voor het eerst zagen. An kwam hem achterna met de VW-bus en beiden zagen we op de camping in Heringen. En nu dus weer hier.

Dat is óók ‘fietsvakantie’: elkaar weer tegenkomen en gedachten en ervaringen uitwisselen en lekker lachen, samen drinken, samen eten. 

Leven bij de dag!!