Tsjechië bereikt!!

Lichtenfels - Wirsberg 4 aug 52 km

Wirsberg - Mehlmeisel 5 aug 43 km

Mehlmeisel - Brīza (Tsj) 6 aug 49 km

’s Avonds bekijken we het plan voor de volgende dag. Ons gemiddelde wordt zeker ook bepaald door het aantal km die we nog moeten fietsen, de dagen die we nog hebben en het aantal dagen dat we in Praag willen zijn. We gaan toch wel zo’n beetje aftellen. 

Op 4 augustus belden we (nou ja, we....Anita belt dan, want zij spreekt best goed Duits. Ik niet) naar de Jeugdherberg in Wirsberg. Of we ook konden kamperen, daar. Ja, hoor, de tenten konden achter het huis opgezet worden. Wisten wij veel dat de jeugdherberg alleen maar te bereiken was als we 1,5 km onze zware fietsen (ik schat in totaal zo’n 30kg) lopend omhoog duwden omdat de 20% klim niet te fietsen waren. En warm én dus zweten. Maar natuurlijk ook dit doel bereikt. En we konden er ook eten en ‘s morgens ontbijten.

De volgende dag na echt een heerlijk ontbijt (behalve dan de koffie) stapten we op onze stalen rossen. We gingen het hoogste punt van de route bereiken! Dát is een ding! Ver van te voren weet je al dat dit er aan zit te komen. De medefietsers en wij praatten er al uitgebreid over. Hoe deze prestatie te leveren. 10km 4% klimmen en, als je denkt dat je er bent, dan krijg je nog een toetje van 12%, een kilometer lang. We waren voorbereid, maar......wat heeft dat toch voor zin? Je zit je een beetje te sappel te maken en als je dan eenmaal in de klim zit dan gaat het gewoon. Die laatste km, ja, die 12% dat was wel wat verneukeratief, want dat was meer en langer. Je zwiept dan over de weg, maar die kuitspieren hebben genoeg kunnen oefenen, ze hebben het goed gedaan!! Tenslotte, als je zo gek bent om te fietsen naar Praag vanuit Amsterdam, dan moet je de consequenties ook maar moedig dragen. 

We vonden in het gehucht Mehlmeisel een hele kleine simpele camping. We waren daar nét aangekomen en het begon te hozen. Ach ja, een buitje. Allemaal mee te leven, maar wat ontdek ik? TWEE kerkklokken in dat minimini gehucht. En de kerkklokken beierden er op los. Soms zomaar in het wilde weg, maar in ieder geval ELK KWARTIER!!! En of ik dáár nou mee kan leven? Nee!! In ieder geval niet mee slapen. Want het ging de hele lange nacht door. En waarom nou toch?? Iedereen weet inmiddels toch elk moment hoe laat het is?!!! Dikke vette oordoppen diep in m’n oren gepropt. Het hielp wel iets.

Het volgende hoogtepunt in het verschiet: de grens!! Voor het eerst van mijn leven in Tsjechië!! Om 14 uur fietsten we de grens over. Dat hier de grens was zagen we ook dit keer niet aan de slagboom, niet aan het grenshokje, niet aan de douaniers. We zagen het aan het fietsbordje, dát was ineens anders, met gekke namen erop, die wij vast niet uit kunnen spreken.

6km van de grens vonden wij onze camping. Gevuld met alleen maar Nederlanders, de eigenaressen zijn 2 Nederlandse vrouwen. Maar met een barretje met lekkere Budvar en patat mét en saté. Hier wordt nog in Euro’s gedacht. Morgen gaan we kronen halen. Dan moeten we ons gaan redden in uhhh Tsjechisch? Duits? Of ook gewoon Nederlands?

We hebben nog elke dag verschillende malen contact met onze Joep. Het gaat goed met hem. Hij is er bijna.