En toen was Joep er

Hamm Münden - Wahlhausen 45 km

Práchtige, leuke dag. We vertrokken na het drinken van zo’n kopje niet-echt-lekkere oploskoffie en na yoghurt-müsli ontbeten te hebben. En dít was dan zo’n dag, die verteld wordt waardoor mensen horen dat een fietsvakantie heerlijk en leuk is. Die andere dagen, daar heb je het dan niet zo over. Vandaar de mogelijke misverstanden. Het weer was heerlijk, de omgeving mooi en soms indrukwekkend. Want klimmen en dalen betekent ook vaak mooie vergezichten. Ik was blij. Omdat ik genoot, maar natuurlijk ook omdat Anita genoot: mijn fietsmaatje gelooft er weer in!! We kwamen langs een camping, op een rustige plek aan de Werra, met terras (dus bier) en keuken. Het was nog vroeg, 2 uur of zo. Waarom niet stoppen? Lekker relaxen. Nog even naar het dorp fietsen (20 minuutjes) voor ontbijtspullen en daarna: niets moeten!!! We hadden de tenten net opgezet en kijk nou toch, daar was die man van de camping in Warburg. Hij bleek Joep te heten en ook nog in Limburg, vlakbij Anita, geboren en getogen te zijn. Joep had ook gekozen voor een rustig dagje. We gingen uitgebreid praten. Dat doe je als fietsers op een camping. Binnen de kortst mogelijke tijd weet je heel erg veel van elkaar. Wat al heel snel opviel was dat Joep op een 1-versnellingsfiets fietst. Joep bleek 2 lange broeken mee te hebben en 2 overhemden. En een wit onderhemd. Géén korte broek, dáár houdt hij niet van. Géén regenkleding. Het kleinste, lichtste tentje. Nou ja, ik kan heel veel over Joep vertellen. Maar dat doe ik niet. Hij stelde voor ‘s avonds samen te eten. Het werd een leuke avond met veel persoonlijke ontboezemingen. De volgende ochtend namen we afscheid. We bespraken de route van de dag, ook met een vrouw, die de vorige avond was komen aanfietsen. Zij fietste niet naar Praag. Zij wist ook niet dat er zo’n route is. 

Wahlhausen - Creutzburg 67 km

Onderweg besloten Anita en ik koffie te drinken in Eschwegen, 21 km verder. Vlak daarvoor kwam ineens Joep ons achterop. Hij wilde wel even mee. En waar wij stopten, op de Marktplatz, zat ook de andere vrouw (nooit namen uitgewisseld). Zo zaten we nog even met z’n 4-en. Wat wel duidelijk is: Anita en ik fietsen gewoon ‘vakantie’, maar alle anderen fietsen ‘zo’n 100 per dag’. Wij fietsten allen verder. Wij gingen voor Creutzburg, de anderen natuurlijk veel verder.

We komen aan bij de campingplatz in Creutzburg. Een vlaktetje, supersuper eenvoudig, ik vond het heel OostDuits. En wie zit daar aan de rand van het kampeerveld: Joep. Wij drieën zwaaien naar elkaar. Wéér een avond samen! Na het opzetten van de tenten, het drinken van de biertjes door Joep bij de benzinepomp gehaald (zondag: winkels gesloten!! Bah, Duitsland!!!) en het douchen in de barak liepen we het compleet uitgestorven dorp in. Bij de burcht (héél hoog) konden we nog eten. En kijk nou toch: we wilden alledrie lever!! 

Toen we daar in die prachtige tuin aan het eten waren begon het, de hele zwarte lucht (en buienradar) had ons voorbereid: onweer en regen. We liepen dus door de regen terug (niet eens zingend) naar onze tentjes. We kropen onze tentjes in en gingen slapen. Het was 21 uur.

’s Nachts regende het soms een beetje en ‘s morgens ook. De Rewe (grote supermarkt dichtbij) had een plek voor ontbijt met lekkere koffie. Dus nog even gedrieën ontbeten. Daarna natte tenten inpakken. We namen afscheid. Joep wilde 80 km fietsen, wij 40 of zo. Wij wilden door naar Heringen.