Een krentje in de pap
1 augustus 2018 - Beuvry-la-Forêt, Frankrijk
Vroeg op, alles inpakken, ontbijten (yoghurt met fruit en crusli), m’n nieuwe fietsvrienden gedag zeggen en naar Tournai. Beetje sightsee-en en een kopje koffie (aan de Seine) scoren. Maar dat laatste ging niet door: alles was nog gesloten (het was inmiddels 9 uur....)
Het jaagpad langs het kanaal (jaja, saai), minder tegenwind. En toen dan van het kanaal weg en de bewoonde wereld in. Weer genieten (dit keer werd het ‘au claire de la lune...’)
Om half elf, in de bocht van de weg, kwam ik bij een café. De deur stond open. Binnen was het gezellig, ongeveer 7 mannen en een vrouw zaten aan tafeltjes, waren aan het praten en lachen, zeiden me vriendelijk gedag en zaten duidelijk te genieten van hun biertjes: Jupiler, Leffe Blonde... Ik vroeg aan een wat ouder mevrouwtje, dat achter de bar stond en een kruiswoordpuzzel maakte, of ze een koffie voor me had. Het antwoord was: ‘non’. ‘Non?’ Een van de mannen stond op en begeleidde me naar een koelkast en vroeg of ik misschien een tomatensap of een sinasappelsap of cola of zo wilde.....Nee, dat wilde ik niet. Ik bedankte vriendelijk en maakte aanstalten om naar de deur te lopen. Maar....’wacht...wacht....’, zei de man en hij ging door een deur. Het duurde even en toen kwam hij terug met een kopje koffie.
Dit vond ik weer zo lief en ook al was het niet mijn favoriete koffie ik genoot er wel van.
Dit soort kleine dingen zijn voor mij de krenten in de pap!
Toen ik weer wegfietste kwam ik 250 meter verder de grens over: de betonnen platen werden een mooie geasfalteerde weg: ik ben in Frankrijk.
Dank je, neef
Hoeveel kilometer fiets je nou op een dag als pensionada en hoe lang achter elkaar.
Heb je een dagdoel en rustmomenten? 's Avonds, wat doe je dan?
Als verse pensionado ben ik toch in dat 'zwarte gat' gevallen Lil, tot mijn eigen verbazing, maar ja, na een afdaling komt toch ook de weg weer omhoog. Nu ik achterom kijk snap ik dat 'zwarte gat'. Mijn dagelijkse structuur en daarmee die sociale contacten waren van de ene op de andere allemaal dag, weg, foetsie! De dingen die ik dus blijkbaar opeens miste hebben nu een goed plekje gekregen en dan kan ik nu aan de nieuwe periode van mijn leven beginnen, joepie!
lieve groet!
Ik probeer in de morgen zo snel mogelijk een lekker bakkie te scoren. Maar ja, wat ik onder ‘lekker bakkie’ versta is niet altijd hetzelfde als wat ik voorgeschoteld krijg. Deel van het genieten, gewoon. Ik heb geen vaste pauze momenten. Gewoon wanneer ik een café-tje zie om een Schweppes Lemon te drinken. Of een bankje ergens in de schaduw op een pleintje bij een fonteintje.
Als ik aankom zet ik direct mijn tentje op. Ik installeer me, ga douchen, was de kleren van die dag uit en hang ze op. Favoriet is dan een camping met bar, want dan drink ik twee biertjes. Ik ga bij m’n tentje wat lezen, zoek een plek om te eten ( even naar toe lopen) en lig vroeg (toch zeker rond 22 uur) in mijn bed
‘s Avonds ga ik ergens wat eten, bij voorkeur loop ik daarvoor het plaatsje in. En dan