Waar is die man?
2 september 2018 - Vincelles, Frankrijk
Toos en Frans reden in hun busje op D979 en zeiden enthousiast: “O, kijk wat leuk die vrouw, die fietst gewoon in een leuk jurkje. Wel zwaar zeg, je ziet hoeveel moeite het kost die steile helling op te fietsen. Waar is haar man? ....Ik zie ‘m nergens, die is wel een heel eind voor haar uit gereden, zeg!” En een kilometer verder zeiden ze verbaasd tegen elkaar: ”Goh, die man nog niet gezien!”
Op de camping aangekomen installeerden ze zich: tafeltje en stoeltjes uit de bus, fles wijn en 2 glazen op het tafeltje. Ze gingen zitten, namen een slok van hun wijn en toen: “Kijk, daar is die leuke vrouw weer! Haar man is er zeker al” Maar toen ze zagen dat die vrouw haar tentje op ging zetten begrepen ze het: er wás gewoon geen man bij, die vrouw fietste alleen!
’s Avonds zat ik op het terras nog na te genieten van mijn kip curry en mijn Leffe Blondes toen er een vrouw naar me toe kwam. Ze zei: “Hoi, ik ben Toos. Vanmiddag reden Frans en ik op die grote weg en toen zeiden we ineens: “Kijk wat leuk die vrouw, die fietst.....”
We lachten, vooral om ‘die man‘. Ik ging bij Toos en Frans zitten en al babbelend bleken er opmerkelijk veel overeenkomsten in onze levens. We konden het heel goed vinden samen en we dronken al pratend nogal wat witte wijn.
Uiteindelijk waren we de laatsten die het terras verlieten. Met behulp van mijn lampje in mijn telefoon kon ik mijn tent terugvinden
Er fietste een man met een fiets aan de hand moeizaam tegen een heuvel op, het zal de Sofialaan zijn geweest.
“Meneer, meneer”, riep ze, “u bent iets verloren”.
De man stopte en vroeg wat dat dan geweest moest zijn.
“Uw vrouw”, was het antwoord …