En alwéér die vooroordelen!!!

Heb mijzelf vanmorgen toegesproken. Niet hardop, maar wel in duidelijke taal!

Gisteren kwam ik koud en moe aan in Avioth. Wat trof ik? Een groot, rommelig huis met veel mensen, die in en uit liepen, of in de tuin zaten te roken en babbelen of voor de deur zaten te roken. Buiten een hele grote, zeer goed onderhouden, moestuin. Maar ook schuren, halve fietsen en een grote hond, die blafte toen hij me zag, maar ik was te koud en moe om bang te zijn en dat vertelde ik hem ook. Toen was het goed. Een vriendelijke man met een staartje bleek een beetje de baas te zijn, hij werd geroepen en hij keek in het boek in welke kamer wie sliep en vroeg aan Lucien of hij bij Jean kon slapen zodat ik alleen kon slapen. Geen probleem. Binnen speelde alles zich af in de keuken/eetkamer/woonkamer. Het was allemaal georganiseerd rommelig. Afwasbak, vieze thee- en handdoeken, geen vuile vaat. Een plank met heel veel mokken rechts en glazen links. Ook allemaal knijpers met een naam erop. In het eetgedeelte stond een lange houten tafel, waar we ‘s avonds met z’n 7-en aan aten en vanmorgen met z’n 11-en. Het woonkamergedeelte had twee grote banken en een paar stoelen. In de keuken was een deur, daarachter een halletje met een deur naar de 6 slaapkamertjes en de wc en badkamer. De badkamer had een grote douchebak met een heel erg vies douchegordijn en een wastafel. De wc was een zogeheten ‘droge’ wc. Die had ik wel vaker meegemaakt, in Amerika, toen ik daar rondtrok met vriend en mijn kinderen. Een ‘droge’  wc heeft dus geen water, in dit geval was er een bak met houtsnippers, die snippers gooi je over dat wat je achterlaat. Stinkt absoluut niet!!

En zo kwam ik daar dus binnen, dit allemaal waarnemend, met natte kleren aan. Ik ging niet douchen. Ook niet omdat mijn doek (=kussensloop en handdoek) vochtig was, maar ook omdat ik daar zo geen zin in had.

Om 7 uur zou er gegeten worden. Om 6 uur ging ik naar de woonkamer, waar Lucien zat. Met hem kon ik praten, hij is een  Belg, spreekt 8 woorden Vlaams en goed Engels. Hij vertelde van het huis. Niemand woont daar, maar veel mensen komen er regelmatig. Hijzelf is er ongeveer 2 weken van de maand. Hij wordt 80 in maart (‘als ik dat red’), rookt zich het schompes (‘ik ga niet meer stoppen’), hoest zich de longen uit het lijf, wat daar nog van over is. Heeft longenfyseem. Is alcoholist geweest, heeft daardoor vrouw, kinderen en huis verloren. Hij heeft me veel verteld, was leuk om met hem te praten.

Om kwart voor 9 kon ik m’n ogen niet meer openhouden, ik heb de mensen die daar zaten een goede nacht gewenst, heb m’n tanden gepoetst, ben in m’n slaapzakjes gaan liggen, deken eroverheen, dingen in m’n oren, ogen dicht. Ik viel gelijk in slaap. Om 6 uur werd ik wakker. Om 8 uur gezamenlijk ontbijt. Na het ontbijt toch maar even de kathedraal in en om kwart over 9 op de fiets. Om 10 uur fietste ik België binnen.

Maar die stomme vooroordelen van mij, dit keer betreft  glimlachende hippies!!! Verdorie. Deze mensen straalden uit: ‘leven en laten leven’. En dat wil ik toch ook?