Vele vergezichten én mijn pelgrimage

24 augustus 2018 - Lagraulière, Frankrijk

Dankzij de in totaal zo’n 15 km heftige klimmen  (ik denk dat dat geseik over mijn geklim bijna voorbij is....) heb ik heel erg veel vergezichten gezien. In het begin trapte ik er nog in: ‘Oh, ik ben bóven!!’ Ja, haha, we gaan gewoon weer naar beneden, hoor! Op den duur had ik het door: ‘gewoon genieten, Lil, je bent al zó vaak ’boven’ geweest, het lukt je heus wel‘ En dat was waar. Het heeft ook iets benauwends, als die klim zo’n 5 km gaat duren wéét ik dat ik door moet gaan, onderweg stoppen betekent ’de rest lopen, dus fiets duwen!’ en dat wil ik niet. Dus ik trap door met een ongekende snelheid van 5 á 6 km per uur. Tel maar na.

Maar dan ben ik boven en letterlijk en figuurlijk word ik verrast met een vergezicht. Letterlijk ontvouwt zich elke keer weer een fantastisch beeld: heuvels (ik vind het bergen) en daartussen huisjes en dorpjes en bossen en meertjes en heel veel koeien. Elke keer weer. En elke keer weer anders.         

Figuurlijk is het wat ingewikkelder. Want ik denk veel na, over het leven, over mezelf: hoe sta ik daar in? ik ben straks (of nu) met pensioen, hoe ga ik mijn leven invullen...of ga ik helemaal niet invullen en gaat het gewoon door?  

Iemand noemde mij een neppelgrim. Ben ik dat echt? Ben ik een nep-iets? Wanneer ben je een ‘nep-iets’? Als je pretendeert iets te zijn! Pretendeer ik dat dan??? Welnee, daar geloof ik niets van. Ik zocht net op (want dat ging niet op de fiets) wat of wie een pelgrim is. Vele vele synoniemen. Zo gauw er iets godsdienstigs bij stond sloeg ik het over, dat heeft niet met mij te maken. Maar wel: ‘Een pelgrim is iemand, die op bedevaart gaat. Redenenen voor het ondernemen van een bedevaart zijn om over een hogere waarheid na te denken, om over het leven na te denken, om inspiratie te verkrijgen, om de ervaring....’ en zo is er nog veel meer. Zoals Alfred al schreef: daar hoef je niet voor naar Compostela. Natuurlijk ook niet naar Rocamadour of Turenne of Vézelay. 

En dit was mijn eigen vergezicht. Of inzicht: als ik zou willen zou ik mij een pelgrim kunnen noemen. Maar zéker geen neppelgrim. En ik begrijp natuurlijk wel dat het niet zo letterlijk bedoeld was, maar ja, dit krijg je als je zo ongeveer 8 uur op de fiets zit en daar heel veel tijd van hebt om maar es gewoon na te denken.

5 Reacties

  1. Marjo:
    24 augustus 2018
    Je bent jezelf.
    Een top wijf
  2. Lilian:
    24 augustus 2018
    Dank!!Leuk om te lezen! 😀
  3. Lammert Huizenga:
    24 augustus 2018
    Topnicht!!
  4. Renee:
    25 augustus 2018
    Waar en dan bedoel ik iets met waarheid, waarachtigheid. Mooi
  5. Mayke:
    25 augustus 2018
    Je bent zo superstoer!!