Zo’n dag met een staartje
12 augustus 2018 - Poitiers, Frankrijk
Gisteren begon fantastisch! Stond op een camping net onder Tours, dus de stad hoefde ik niet meer door. Strakblauwe lucht, niet te warm, heuvelachtig terrein en bovenal: een goed humeur.
Ik was gestart met ‘boekje 2‘ van de St.Jacobsroute. Als ik geen afvallige was geweest had dit boekje, met een schat aan informatie over de kerken en kathedralen en pelgrims, me naar het zuiden van Frankrijk, net in de Pyreneëen geleid.
Ook op de GPS stapte ik over op de 2e track, in Holland (in zo’n geval schrijf je blijkbaar Holland ipv Nederland) gedownloaded. Ik kwam er nu achter dat deze 2e route op de GPS en de beschreven route in boekje 2 niet altijd hetzelfde zijn. Ik volg eigenlijk tegenwoordig automatisch de GPS, maar van die gewoonte moest ik afstappen. Eén keer had ik een heftige klim achter me toen ik ontdekte dat ik op de verkeerde weg zat. Ik ga dan natuurlijk niet terugfietsen, maar via de kaart, naast de routebeschrijving, ben ik kriskras over weggetjes door de velden getrokken om uiteindelijk weer op de route te komen. De GPS geeft dan eerst toch maar eens aan ‘UIT KOERS’ en uiteindelijk krijg ik te lezen ‘KOERS GEVONDEN’. Elke keer vraag ik me dan af of hij vindt dat híj ‘m gevonden heeft of dat hij trots is dat ík ‘m gevonden heb...
Het was dus zo’n fijne dag. Ik moest aan de opmerking van Engel denken (zie zijn reactie wat verhalen terug), waarin hij constateerde dat hij mijn fietstochten wat te veel had geromantiseerd. Vraag me echt nog wel af wat hij daarmee bedoelde, ga ik ‘m natuurlijk nog vragen, maar gisteren bedacht ik dat hij misschien dacht dat de dagen altijd op deze manier verliepen. Zo’n relaxte heuveltje-op-heuveltje-af dag. Van mij mogen die dagen wel, misschien niet zo spannend, misschien bereik je dan niet dat gelukzalige gevoel, dat ik vaak heb, maar wel lekker easy, dus.
En dán komt dat addertje, dat staartje. Wat beloofde een lekker dagje te worden, zonder enige problemen, werd een wat heftiger dagje. Dat bleek bij Dangé-St.Romain toen er absoluut geen camping was. Hè gatver, het was half 5, keurige tijd, tellerstand op 72, keurige stand en nu dít!! Meneer op bankje met klein wit hondje aan de riem wist ook van niets. Tja....wel zo’n 10 km verder, over de D910 was er een camping. Dan die maar, dus. Maar de D910 werd na de rotonde 2 km verder een soort van snelweg. Dat had ik door na zo’n 50 meter of zo en ik ging door de bosjes terug. Dát ging ik echt niet doen.
Uiteindelijk via een pad aan de andere kant van de weg en verderop zelfs helemaal via een andere koers (dank dank, maps.me) kwam ik in het dorp van de andere camping. Modern dorp, niets an, zo uitgestorven als wat en geen camping te bekennen. Sta je dan. Volgende camping 16 km verder, maar ja, of dat nou echt zo is...
Fietsende moeder met twee fietsende kindjes bood uitkomst. Volgende dorp, nog verder van de route af, maar zéker een camping. Ongeveer 3 km verder. En ik ging. Klom uiteindelijk naar de camping bij het kasteel, in de kasteeltuin. WAT? 39€ per nacht????? Voor 1 persoon met 1 klein tentje en 1 fiets?????? ‘Ja...het is hoogseizoen’ ’Alle campings zijn zo duur’ Nee, lieve poppedijn, dát is niet waar. Tot nu toe betaalde ik tussen de €5 en €12. Of ik een pelgrim was? Maar natúúrlijk!! Dat zie je toch zo? Ingetogen, bezoek elke kathedraal, die ik maar tegen kom, vol liefde en goedheid, brand kaarsjes bij de vleet! Tja....we kunnen eigenlijk geen lager bedrag in de computer invoeren, maar misschien, en, als..
Ik betaalde €24.24
En ik móét zeggen: ik heb héérlijk geslapen! Mijn eerste ‘koude’ nacht. Had m’n slaaphemdje aan, m’n thermische lange onderbroek en m’n lekkere warme sokken. Vanmorgen nog een bakje (vieze) koffie bij het kasteel en na 4km westwaarts vertelde de GPS ‘route gevonden’.
Wij zijn weer trots
Een leuke boer/boerin met een waterkraan … …