Een rustdag in aantocht

De kamer was goed, de douche lekker, het matras te zacht en te diep. Toch goed geslapen, om half 7 wakker en om kwart over 7 aan het ontbijt. Frans ontbijt, natuurlijk.

Tegen 9 uur reed ik weg. Omdat ik ‘n eind uit de route was liet ik me leiden door de nog niet overtroffen Maps.me, om uiteindelijk weer op de St.Jacobsroute uit te komen.

De energie van gisteren was er totaal niet. Gelukkig was mijn doel, de camping van Chartres, niet ver. 51 km. 

Onderweg moest ik een klein stukje over een redelijk drukke weg. Meestal houden automobilisten rekening met ons fietsers. Maar ik hoorde hem al aankomen. Waarschijnlijk een vrachtwagen en hij ging keihard. Omdat er ook tegenliggers waren wist ik dat hij me geen ruimte ging geven. Het automatisme: als ik een weg opga kijk ik altijd hoe breed en/of toegankelijk de berm is, werkte: ik dook de brede berm in. Neef Lammert, het vloeken hielp wel!!

Het was 12.40 uur toen ik op de camping aan kwam en de receptie was gesloten tot 14 uur.

Ik zocht een mooi plaatsje, ging de tent opzetten, douchen, m’n wasje doen, een waslijn maken en de was ophangen. Het was inmiddels 14.19uur, dus ik liep naar de receptie. Bij de deur stonden iets van 5 mensen en voor de slagboom stonden even zo veel auto’s met caravan of campers. Er kwamen er meer: auto’s, caravans, mobile homes, maar niet de dame en heer van de receptie. Díé waren ws nog diep in een siësta. Om kwart voor drie kwamen dan toch de beheerders.

Na mijn inchecken liep ik terug naar mijn koele plekje, er was nu wel wat meer reuring, dat was duidelijk. Twee zoekende mensen checkten de boel uit. In het Nederlands. Het leken mij wel leuke mensen en ik was benieuwd waar zij mee kampeerden. Zij bleef de wacht houden en even later kwam hij met een auto waarachter het schattigste caravannetje ever. Dat paste wel bij hen. Inmiddels weet ik dat het dingetje er schattig uitziet, maar van binnen is het een prul (zegt hij), het is eigenlijk te kort om in te slapen. En zij zegt: ‘ hij heeft z’n beste tijd gehad. Maar ach, ik ook’.

Ik bewonderde het hebben en houden van deze nieuwe buren en werd daarin wat gestoord door het zware geluid van de moter van een geheel ander onderkomen: een camper, zo’n lange. Met daarin ook al Nederlanders. Die gingen aan de andere kant van mij staan. Mijn waslijn gaf duidelijk mijn gebied aan.

Nu blijkt ook nog dat ik op een open veldje had moeten staan, zonder bomen, waar de fietsers horen. Maar te laat: ik ben reeds geïnstalleerd.

Ik blijf lekker nog een nachtje!!