De kogel door de kathedraal

Regen, dus. En een leuke plaats om een rustig dagje door te brengen, Vendôme. Toen ik door het wandelgebied liep, tussen een paar buien door, liepen er voor mij 5 jongens. Je kent ze wel: O-benen (door de paarden, geloof ik) en O-armen of hoe noem je dat....zoals OranOetangs en Chimpansees ook lopen...STOER! Ze praten ook met van die diepe stemmen, eigenlijk wel dieper dan hun echte stemmen. Luister maar: ‘BONJOUR!’ (Lage, zware stem). Uit een straatje links kwamen er nog drie, O-benen, O-armen ‘BONJOUR’, de stoere, nog wel jonge, mannen geven elkaar zo’n stoere handdruk. En dan..geven ze elkaar allemaal 2 kussen...en gaan weer uit elkaar...stoer, met O-armen en O-benen.

Ik nam dat waar en vond dat zo lief en leuk.

Ondertussen was ik aan het denken en dubben en voors en tegens aan het afwegen. Zo nu en dan had ik even contact met het ‘thuisfront’ en langzaam maar zeker vielen de puzzelstukjes in elkaar. Langzaam maar zeker kon ik het ei, waar ik al een paar dagen op zat, uitbroeden: IK GA NIET FIETSEN IN SPANJE!!

En dat betekent automatisch dat ik niet naar St. Jacques de Compostela ga fietsen. Ik bén geen pelgrim, ik wíl geen kaarsjes branden, ik wíl dat lijden van Christus niet constant zien en me dan schuldig of dankbaar moeten voelen. Ik wíl niet in pelgrimsoorden slapen, niet met 50 of 100 of 10 mensen in 1 ruimte. Ik wíl niet op wegen rijden waar-de-auto’s-geen-rekening-met-je-houden. Ik hou niet van aanbidding.

....................

Het plan wás al om over een paar dagen een uitstapje te maken naar broer Lammert, die met vrouw en kind op een camping zit. Daarna zou ik weer terug naar het onderbrekingspunt en mijn weg vervolgen. Het nieuwe plan is om bij de camping vandaan Frankrijk in te fietsen en uiteindelijk fietsend naar Nederland te gaan. 

Fietsend terug naar huis, dát heb ik ook nog nooit gedaan...

Tja, lieve volgers.....