Nog meer dieren en kamer met balkon

In het park gingen we van het ene kamp naar het andere, dus fietsen kon niet. Na het opzetten van de tent gingen we lunchen en daarna liep ik naar de waterhole. Hier was het misschien qua lokatie minder mooi dan de vorige waterhole, maar hier zag je de dieren vaak al van verre aankomen. Ik heb uren op een bankje zitten kijken. De dieren komen rustig aanlopen om uiteindelijk wat te drinken. Ze komen in hun eigen groepen, het lijkt wel of ze wachten tot de andere wegzijn. Niet de hyena’s en de jakhalzen, die lopen en sluipen overal tussendoor. 6 neushoorns! En ze waren er nog toen er twee olifanten met zeer rustige tred aankwamen. De neushoorns hadden niet zo’n dorst: beetje poedelen en weer vertrekken. En ook dat heel erg rustig. Iemand wees me op een mogelijke giraf, heel ver weg. Met mijn kleine verrekijkertje zag ik inderdaad ergens een staak uitsteken, dat kónden inderdaad wel twee oortjes zijn. Terwijl ik ook de geweldig mooie vogels bekeek (foto’s op mijn camera) hield ik de lange staak met oortjes in de gaten. Op een gegeven moment was het duidelijk een giraffe, met een kleinere. Het ging allemaal zo rustig. Ze kwamen naderbij terwijl de olifanten nog stonden te spetteren en veel te plassen. Het werd donker, dat gaat hier dan weer niet langzaam. Toen het donker was ging er een roodachtig schijnende lamp aan. Het geheel gaf een nogal surrealistisch beeld. Uiteindelijk stonden de olifanten en vier giraffen samen bij de waterhole. Iedere groep aan een andere kant. We zagen nog 4 giraffen aan komen schrijden, maar het liep tegen achten: etenstijd. We zaten inmiddels nog met z’n 3-en te genieten, Margreet, Paul en ik, maar moesten ons haasten naar ons kamp. Wat een contrast met de rustige tred, waarmee deze dieren naar hun plaats van bestemming lopen. Na het eten gingen we weer. En zaten we weer de dieren gade te slaan. 

Wat een heerlijke stilte, want praten is er niet bij. Alleen maar kijken en wijzen en genieten